Yaşlılıktan korkmayın

Günaydın Can-Canlarım;

Biz ileri yaştakilerin en büyük korkusu nedir? Güçten düşmek, ruhsal darbe yemek, bir de, alışagelmiş olduğumuz hayatın, maddi-manevi devamı...

Öyle ya, güzel bir ömür geçirmişiz...tutunacak anılar gani! Evlatlarımız, ailemiz sağlıklı, iyi durumda olduğu müddetçe, ne gam!! Zaten etrafta yeterince çöküntü yıkıntı var, bencilce düşünüyorum ama, kendimizi sağa alalım da, yarıştan kopmayalım...Duran yanıyor arkadaş!!! Bu böyle gelmiş böyle gider, yeni bir şey değil yani. Durma! Durursan, vücudun da yavaşlıyor, yarıştan kopuyorsun ve bu hiç iyi bir şey değil, bilesiniz...aksi halde evinizdeki köşe yastığı gibi olursunuz, aman deyim!!!

Kendimi düşünüyorum...ben ne yapıyorum diye! Vallahi, bu yaşıma kadar neşemi, sağlığımı, hayata bağlılığımı, sevgi ve anlayışı sımsıkı tutup bırakmadığıma göre, ve etrafımda, içten olduğunu adım gibi bildiğim sevgi yastıklarım olduğuna göre, güzel yapmışım! Hayat felsefem, ''devam, ne yapıyorsan aynen devam'' olduğuna göre, keşke'lerim, pişmanlıklarım az...belki de Polyanna gurubundan olduğum içindir...Ayrıca bugünlere de öyle elini kolunu sallayarak gelmiyorsun kurban!! Yürüdüğün yollara sevgi ekiyorsun, anlayış ekiyorsun, hoşgörü ekiyorsun, enayi olmadan bonkörlük gerek, bazen de geçici körlük yaşaman gerekiyor o da çok sevdiklerine karşı...bir şey unuttuysam siz tamamlayıverin gari!!!

Bütün bunları yaşarken, sevgiyi, anlayışı, sevinçleri, karamsarlığı, acıları, hoşgörüyü reçetene eklediğinde, senin yolun çizilmiş oluyor. Bir bakıyorsun etrafında cıvıl cıvıl bir sevgi yumağı, hayatı paylaşmak isteyenler, etrafında bir hale oluşturuyor...buna kendini o kadar kaptırıyorsun ki, ayrılmamak, kopmamak için kenetleniyorsun, olumsuzluklar izale oluyor, güzel duygular galip geliyor...kazanan kim? Tabii ki benim! Etrafımda yaslanacağım yastıklar, tutunacağım bastonlar, günün getirebileceği olumsuzlukları bir anlık da olsa unutturan yaşam tarzı! Budur arkadaşım! Mutluluğun, hayata bağlılığın reçetesi budur....

Amerika'da üniversite profesörleri görüş bildirmişler; ***yaşlı bir kişinin beyninin genel olarak inanıldığından çok daha pratik olduğunu söylüyorlar, her iki küreyi de kullanabiliyormuşsun, esneklik kazanıyormuş daha iyi kararlar alabiliyor, olumsuz duygulara daha az maruz kalma olasılığı artıyormuş. Beynin tam hızla çalışmaya başladığı, 70 yaş civarıdır. Miyelin miktarı artıp, (nöronlar arasında sinyallerin hızlı geçişini kolaylaştıran bir maddedir), bu sayede entellektüel yetenekler ortalamaya göre%300 artar. Farklı yaş gurupların katıldığı bir çalışmada, 60 yaş üstü kişiler doğru kararlar verdi. Beyin nöronları ölmez. Kişi zihinsel çalışma yapmazsa aralarındaki bağlantılar basitçe ortadan kalkar...

Yaşlılıktan korkmayın.

Entelektüel olarak kendinizi geliştirmeye çalışın.

Yeni işler öğrenin, müzik yapın, müzik aleti çalmayı öğrenin, resim yapın, dans edin(bak bu en güzeli benim için! Dans etmeyi çok severim...)

Hayatla ilgilenin, arkadaşlarla tanışın ve onlarla iletişim kurun, gelecek için planlar yapın, mümkün olduğu kadar seyahat edin.

Kendinizi kilitlemeyin, bu herkes için yakıcıdır.

Pozitif olun, daima şu düşünceyle yaşayın: ''TÜM GÜZEL ŞEYLER HALA ÖNÜMDE.''

Reçeteyi vermişler...alan kazanıyor, elinin tersiyle iten, her zaman ki gibi kayıpta! Ya bu tekneyi sürersin ya da bu diyardan gidersin...ha, unutma gideceğin diğer diyardan gelen yok, dolayısıyla, iyiler mi, rahatlar mı, aradıklarını buldular mı, huriler, Nuriler etraflarında elini sallasan ellisi mi, vaat edilen, cennet veya ürkütülen cehennem var mı bilemem ama benim için Cennet de Cehennem de bu dünyada! Hayatı sevdiğimiz, bağlı kaldığımız müddetçe ve de mükafatlandırıldığımızda, Cennetteyiz. Sıkıntılara, üzüntülere boğulma raddesine geldiğimiz de ise, Cehennem...Yani Cancanım, HER ŞEY BU DÜNYADA!!! NEMALANMAYA, KEYİF ALMAYA, YAŞAMAYA BAK! Derim....